Kitap hakkında: 2012 / "Canavarın Sesi", birlikte yaşayan Conor O'Malley adlı 13 yaşındaki bir çocuğun hikayesidir. ölümcül hasta annesi. Babası yeni ailesiyle birlikte Amerika'ya gitti, büyükannesi olabildiğince gençleşiyor ve Conor'u hiç anlamıyor ve okulda çocuğa zorbalık yapan bir grup holigan dışında neredeyse herkes onu fark etmemeye çalışıyor. Ve sonra gece saat 12:07'de Conor'a bir canavar gelir... “Canavarın Sesi” çocuklara yönelik olmasına ve onlara doğru şeyleri öğretmesine rağmen iyi bir peri masalı değildir. “Canavarın Sesi” bir oturuşta okunsa da tamamen eğlenceli bir kitap değil. “Canavarın Sesi” çocuklara ebeveynlerin genellikle kendileriyle tartışmadıkları şeyleri anlatıyor. Kaliteli çocuk edebiyatının olması gereken tam da budur. İngiliz Kütüphaneciler Derneği'nin Canavarın Sesi'ne "dokuz ve üzeri" yaş sınırı vermesi ilginçtir, ancak Rusya gerçeklerinde bu tür kitaplar on altı yaşındakiler için bile yazılmamaktadır. roman Patrick Ness'e ait değildi. Orijinal fikir, ünlü İngiliz yazar Siobhan Dowd tarafından ölümcül hastayken ortaya çıktı. Romanı yazmak için yeterli zamanı yoktu ama bu fikri Ness'le birlikte çalışan editörüne anlattı. Sonuç olarak Patrick kitabı tamamen kendi tarzında yarattı ancak Dowd'un fikrini temel alarak metnin paradoksu, onu olay örgüsü ve karakterler açısından değerlendirmenin neredeyse imkansız olmasıdır. Peki buradaki konu nedir? Burada öyle bir hikaye yok. Bunun yerini Conor'da meydana gelen değişikliklerin ortaya çıktığı bir dizi bölüm alıyor. Aslında kahramanlar da yok; Conor'un kendisi de dahil olmak üzere kimsenin karakterlerinin olağan tanımlarını görmüyoruz. Ancak karakterlerin bireysel sahneleri ve tepkileri okuyucuların gözleri önünde tam görüntüler oluşturur. Yazarın üslubu özel bir ilgiyi hak ediyor: kısa kesilmiş cümleler, birkaç açıklama - hepsi öyle ki "Canavarın Sesi" dili bile geleneksel çocuk kitaplarından öne çıkıyor. Conor'un gri hayatının tasvirinin aksine, canavarın parlak hikayeleri var - ilk bakışta sıradan peri masalları, ancak sizi bu hikayelerin özünü düşünmeye ve yeniden düşünmeye sevk eden standart dışı sonlara sahip. Genç ruhların çevrelerindeki dünyanın zulmünden ve gerçeklerinden korunmadığı o günlerde olduğu gibi, ahlakı Hıristiyanlıktan uzak olan benzetmeler veya çocuk korku masalları olarak adlandırmak daha doğru olur. Rusya için böyle bir şey. Çocuklarla açık sözlü konuşma nadirdir. Örneğin cinayet işleyen, "krallığın iyiliği için yaptığını söyleyen", ölümün "büyük bir kötülüğün yok edilmesine yardım ettiğini" iddia eden kahraman bir prens, masallardaki en tipik karakter değildir. Canavarın peri masallarıyla ilgili yorumları da konuyla alakalı: "Krallıklar hak ettikleri prenslere kavuşur." Ancak en önemli şey, canavarın Conor'a geldiği son hikayedir. Genç kahramanı ilgilendiren aile değerleri, bilinmeyenden duyulan korku, dostluk ve düşmanlık, ama hepsinden önemlisi yaşam ve ölüm konuları genelleştirilmiş ve meçhul bir şekilde değil, derinlemesine bireysel bir şekilde sunuluyor. Sonuçta “Canavarın Sesi” bütün ailenin okuyacağı bir kitap değil. Herkeste kendi kişisel duygularını uyandıracaktır..